ลักษณะแบบนี้ฉายแววว่า “ลูกเป็นเด็กฉลาด”
“เด็กซนเป็นเด็กฉลาด” โบราณเขาว่าเอาไว้อย่างนั้นเคยได้ยินต่อ ๆ กันมาและคงจะต่อ ๆ กันไปอีกนาน อีกประโยคที่ได้ยินบ่อยเช่นกันคือ “เด็กขี้สงสัยช่างซักช่างถามโตไปจะเป็นเด็กที่ฉลาดรอบรู้”
พ่อแม่บางคนเวลาเห็นลูกเล่นซุกซน หรือ พูดเยอะถามแยะสงสัยไปทุกอย่างอยากลองโน่นลองนี่ ก็ชอบบอกให้ลูก หยุดพูด หยุดถาม อย่า… ไม่… และบางท่านถึงกับบ่นใส่ลูกด้วยถ้อยคำที่ทำร้ายใจเด็ก เช่น น่าเบื่อ พูดมาก น่ารำคาญ เป็นต้น พฤติกรรมเหล่านี้ของพ่อแม่เป็นสิ่งที่ไม่ควรทำ เพราะนอกจากจะทำร้ายจิตใจน้อย ๆ ของลูกแล้วยังเป็นเครื่องกีดขวางความฉลาดเฉลียวและพัฒนาการของลูกด้วย บางทีเราอาจไม่รู้เลยว่า การแสดงออกของลูกนั้นคือ ลักษณะของเด็กที่โตไปจะเป็นเด็กที่ฉลาดรอบรู้ และเป็นผู้ใหญ่ที่เก่งในอนาคต ลักษณะของเด็กที่ฉลาดมักจะมีการแสดงออกที่มากกว่าเด็กทั่วไปนิดนึง แต่นั่นก็ไม่ใช่เรื่องผิดปกติซึ่งกลับกลายเป็นว่า เป็นปรากฏการณ์ที่พ่อแม่ควรสังเกตเห็นและให้การสนับสนุนลูกให้มากยิ่งขึ้น ทั้งด้านสติปัญญา ทักษะต่าง ๆ และความสุขทางใจของกันและกัน พ่อ แม่ ลูก
ลักษณะแบบนี้ฉายแววว่า “ลูกเป็นเด็กฉลาด”
1. ซุกซน อารมณ์ดี ร่าเริงแจ่มใส ปรับตัวได้เร็วต่อสิ่งแวดล้อม
2. เป็นเด็กช่างสังเกต จดจ่อต่อสิ่งที่สนใจได้นานกว่าเด็กทั่วไป
3. ชอบตั้งคำถามต่าง ๆ ที่เขาสนใจหรือสงสัย และรอคำตอบอย่างตั้งใจ
4. กระฉับกระเฉงและแก้ปัญหาเฉพาะหน้าได้ดี
5. ชอบคิดเลข จดจำและพูดคำศัพท์ใหม่ ๆ ได้แม่นยำรวดเร็ว
6. ชอบอ่านหนังสือ ทุกประเภท
7. วิเคราะห์ ค้นหา ทดลองสิ่งต่าง ๆ บางครั้งมีจินตนาการมากกว่าเด็กในวัยเดียวกัน
8. มีประสาทสัมผัสที่ดี
9. เก็บรายละเอียดสิ่งต่าง ๆ ได้มากกว่าเด็กทั่วไป
10. แสดงอารมณ์ของตนที่มีอยู่ได้อย่างชัดเจน เป็นตัวของตัวเองสูง เช่น รัก ชอบ ไม่ชอบ โกรธ เสียใจ ต้องการอะไร ไม่ต้องการอะไร เป็นต้น
11. เด็กฉลาดโดยมากมักถนัดมือซ้าย (แต่ก็ไม่เสมอไปเพราะเด็กฉลาดที่ถนัดมือขวาก็มีเหมือนกัน)
12. ชอบเล่นกับคนที่โตกว่า อายุมากกว่า เก่งกว่า
ลักษณะต่าง ๆ เหล่านี้เป็นเพียงตัวอย่างที่พอจะบ่งบอกให้พ่อแม่เข้าใจในตัวลูกที่เขากำลังอยู่ในวัยซุกซนและต้องการเรียนรู้สิ่งต่าง ๆ มากมายที่อยู่รอบตัว จึงอยากให้พ่อแม่และทุกคนในครอบครัวเห็นแววความเป็นเด็กฉลาดของลูกพร้อมกับสนับสนุนให้เขาฉลาดมากยิ่ง ๆ ขึ้นอย่างน่าชื่นชมยินดี
